مواد آلی از طریق میکروارگانیسم ها، جانوران خاک، آنزیم ها و قارچ ها به کمپوست تبدیل می شود. هنگام ...
مواد آلی از طریق میکروارگانیسم ها، جانوران خاک، آنزیم ها و قارچ ها به کمپوست تبدیل می شود. هنگام ساخت کمپوست، وظیفه شما این است که بهترین محیط ممکن را برای این موجودات مفید برای انجام کار خود فراهم کنید. اگر این کار را انجام دهید، فرآیند تجزیه بسیار سریع عمل می کند - گاهی اوقات در کمتر از دو هفته. اگر محیط بهینه را فراهم نکنید، تجزیه همچنان اتفاق می افتد، اما ممکن است از چند ماه تا چند سال طول بکشد.
ترفند برای تولید کمپوست فراوان در زمان کوتاه، ایجاد تعادل بین چهار مورد زیر است:
- کربن : مواد غنی از کربن ، غذای انرژی برای میکروارگانیسم ها هستند. شما می توانید مواد گیاهی با کربن بالا را شناسایی کنید زیرا آنها خشک، سخت یا فیبری هستند و به رنگ قهوه ای یا قهوه ای مایل به زرد هستند. به عنوان مثال می توان به برگ های خشک، کاه، یونجه پوسیده، خاک اره، کاغذ خرد شده و ساقه ذرت اشاره کرد.
- نیتروژن : مواد با نیتروژن بالا، اجزای غنی از پروتئین را فراهم می کنند که میکروارگانیسم ها برای رشد و تکثیر به آن نیاز دارند. علف های هرز تازه کنده شده، تکه های چمن تازه، میوه ها و سبزیجات بیش از حد رسیده، ضایعات آشپزخانه و سایر مواد سبز مرطوب، انواعی از مواد غنی از نیتروژن هستند که احتمالاً در دست خواهید داشت. سایر مواد آلی با پروتئین بالا شامل پودر کلپ (کلپ گیاهی دریایی یا همان جلبک خوراکی ست ) ، کود و محصولات جانبی حیوانی مانند خون یا پودر استخوان است .
- آب : رطوبت برای فرآیند کمپوست بسیار مهم است. اما رطوبت بیش از حد میکروارگانیسم ها را غرق می کند و آب کم آنها را از بین می برد. یک قانون کلی این است که مواد موجود در توده کمپوست خود را مانند یک اسفنج خوب مرطوب نگه دارید. اگر نیاز به اضافه کردن آب دارید (بهترین حالت بدون کلر است)، لوله أب باغچه خود را در وسط توده ای از خاشاک و برگ های خشک در چندین مکان قرار دهید، یا دفعه بعد که آن را برگردانید، آن را با آب بپاشید. استفاده از یک ظرف دربسته یا پوشاندن توده ی خاشاک و برگ های خشک خود با برزنت حفظ سطح رطوبت مناسب را آسان تر می کند.
- اکسیژن : میکروارگانیسم ها برای اینکه کار خود را به بهترین نحو انجام دهند، به اکسیژن زیادی نیاز دارند. هنگامی که توده ی خاشاک و برگ های خشک شما برای اولین بار روی هم جمع می شود، احتمالاً هوای زیادی بین لایه های مواد وجود خواهد داشت. اما هنگامی که میکروارگانیسم ها شروع به کار می کنند، شروع به مصرف اکسیژن می کنند. مگر اینکه توده کمپوست خود را بچرخانید یا به طریقی هوادهی نکنید، اکسیژن آنها تمام می شود .
آیا من به یک دستور ساخت کمپوست نیاز دارم؟
میکروارگانیسم ها و سایر جانوران خاک زمانی کارآمدتر عمل می کنند که نسبت مواد غنی از کربن به مواد غنی از نیتروژن در توده کمپوست شما تقریباً 25:1 باشد (قهوه ای تا سبز) اما اکثر مردم سه قسمت قهوه ای و یک قسمت سبز را کاملاً خوب می دانند. از نظر عملی، اگر می‌خواهید یک توده کمپوست فعال داشته باشید، باید مقدار زیادی مواد قهوه‌ای با کربن بالا (مانند کاه، تراشه‌های چوب یا برگ‌های خشک) و مقدار کمتری از مواد سبز رنگ با نیتروژن بالا داشته باشید. (مانند بریده های چمن، علف های هرز تازه کشیده شده یا ضایعات آشپزخانه).
اگر مواد غنی از کربن زیاد داشته باشید و مواد غنی از نیتروژن کافی نداشته باشید، ممکن است توده شما سال ها طول بکشد تا تجزیه شود (پروتئین کافی برای آن میکروب ها وجود ندارد!). اگر توده شما نیتروژن زیادی داشته باشد و کربن کافی نداشته باشد، توده شما نیز بسیار آهسته تجزیه می شود (برای خوردن میکروب ها کافی نیست!) و احتمالاً در طول مسیر خیس و بدبو خواهد شد.
اما نگران تعیین محتوای دقیق کربن یک ماده یا دستیابی به نسبت دقیق 25:1 نباشید. نیازی نیست که کمپوست کردن یک کار رقابتی و هدفمند باشد. تمام مواد آلی در نهایت،تجزیه می شوند. اگر به سادگی از مواد "قهوه ای" 3 برابر مواد "سبز" استفاده کنید، شروع خوبی خواهید داشت. به نمونه دستور العمل ها نگاهی بیندازید و نمودار مواد کمپوست رایج را بررسی کنید. با تجربه، متوجه خواهید شد که چه چیزی بهترین کار را انجام می دهد.
نمونه دستور العمل های کمپوست
دستور 1
- 1 قسمت بریده چمن تازه
- 1 قسمت برگ خشک
- 1 قسمت خاک باغچه خوب
مواد را در لایه هایی به عمق 7 سانتی متر به ارتفاع 90 الی 120 سانتی متر پخش کنید.
دستور 2
- 2 قسمت بریده چمن تازه
- 2 قسمت نی یا یونجه فاسد
- 1 قسمت خاک باغچه خوب
مواد را در لایه های 10 سانتی متری پخش کنید و در صورت نیاز آب اضافه کنید.
دستور 3
- 2 قسمت برگ خشک
- 1 قسمت بریده چمن تازه
- 1 قسمت ضایعات غذا
مواد را در لایه های 10 سانتی متری پخش کنید و در صورت نیاز آب اضافه کنید.
مواد لازم برای مفید تر کردن توده کمپوست شما
هنگام ساختن هر لایه، مواد زیر را می توان روی توده کمپوست خود پاشید. آنها مواد مغذی مهمی را اضافه می کنند و به سرعت بخشیدن به فرآیند کمپوست کمک می کنند:
- خاک باغچه یا کمپوست تمام شده (با میکروارگانیسم بالا)، 1/2 بیل روی هر لایه
- آرد استخوان، آرد خون یا آرد یونجه (پر از نیتروژن)، 1/2 بیل در هر لایه
- فضولات یا کود ماهی (با نیتروژن بالا)، یک بیل روی هر لایه
- خاکستر اجاق چوبی یا شومینه (با پتاس و کربن بالا)، یک بیل روی هر لایه
- گرد و غبار سنگ خرد شده (غنی از مواد معدنی/ میکروب ها را تغذیه می کند)، یک بیل روی هر لایه
کمپوست گرم می شود :
گرما ، محصول جانبی فعالیت شدید میکروبی است. این نشان می‌دهد که میکروارگانیسم‌ها در حال خوردن مواد آلی هستند و آن را به کمپوست نهایی تبدیل می‌کنند. دمای توده کمپوست شما به خودی خود بر سرعت یا کارایی فرآیند تجزیه تأثیر نمی گذارد. اما دما تعیین می کند که چه نوع میکروبی فعال هستند.
در درجه اول سه نوع میکروب وجود دارد که برای هضم مواد موجود در توده کمپوست کار می کنند. هر کدام در یک محدوده دمایی خاص بهترین عملکرد را دارند:
سایکروفیل ها در دمای خنک کار می کنند - حتی تا 28 درجه فارنهایت. همانطور که آنها شروع به هضم برخی از مواد غنی از کربن می کنند، گرما را از خود ساطع می کنند که باعث افزایش دما در توده می شود. هنگامی که توده به 60 تا 70 درجه فارنهایت گرم می شود، باکتری های مزوفیل کنترل می شوند. آنها مسئول اکثر کار تجزیه هستند. اگر مزوفیل‌ها کربن، نیتروژن، هوا و آب کافی داشته باشند، آنقدر کار می‌کنند که دمای توده را تا حدود 100 درجه فارنهایت بالا می‌برند. در این مرحله، باکتری‌های ترموفیل وارد می‌شوند. این باکتری‌ها هستند که می‌توانند دما را افزایش دهند. آنقدر بالاست که کمپوست را استریل کند و ارگانیسم های بیماری زا و دانه های علف های هرز را از بین ببرد. سه تا پنج روز 155 درجه فارنهایت کافی است تا ترموفیل ها بهترین کار خود را انجام دهند.
گرم کردن توده کمپوست شما (140 تا 160 درجه فارنهایت) مهم نیست، اما به این معنی است که کمپوست شما ظرف یک ماه یا بیشتر تکمیل و قابل استفاده خواهد بود. این دماهای بالا همچنین بیشتر دانه‌های علف‌های هرز و همچنین پاتوژن‌های مضر را که می‌توانند باعث مشکلات بیماری شوند، از بین می‌برند. اکثر مردم منحنی دما در توده کمپوست خود را نمی دانند. آنها فقط سعی می کنند نسبت خوبی از کربن به نیتروژن را بدست آورند، توده را مرطوب و هوادهی خوبی داشته باشند و صبر کنند تا همه چیز به خوبی به نظر برسد.
فعال کننده های تجاری می توانند با ارائه دوز متمرکز میکروارگانیسم ها و پروتئین به افزایش دما در توده کمپوست شما کمک کنند. سایر فعال‌کننده‌های مؤثری که می‌توانند به توده شما کمک کنند عبارتند از خاک غنی از هوموس، کود دامی پوسیده، کمپوست نهایی، خون خشک شده و کنجاله یونجه.
چندین راه وجود دارد که به شما کمک می کند تا توده خود را به خوبی هوادهی کنید:
- توده خود را روی یک سکوی چوبی برجسته یا روی انبوهی از شاخه ها بسازید.
- اطمینان حاصل کنید که دریچه های هوا در طرفین سطل کمپوست شما وجود دارد.
- یک یا دو لوله پلاستیکی سوراخ دار 10 سانتی متری را در مرکز توده خود قرار دهید.
شما عزیزان می توانید با خرید انواع کود ، خرید انواع خاک ،خرید انواع کود مایع ، خرید عصاره جلبک دریایی و ... از پرشین فارم باغ یا باغچه هایی با چشم انداز زیبایی داشته باشید.
